Opeens ging het vandaag in een gesprek met een bekende uit de voetbalwereld over de naderende tweede fase in het jeugdvoetbal. Een tweede fase die volgens de wedstrijdkalender op 1 november zou beginnen, maar volgens andere berichten al 25 oktober van start gaat.
Die 25e oktober, dat is nota bene de laatste zaterdag van de herfstvakantie. Een vakantie waarin een groot deel van Nederland zich verspreidt over vakantieparken of buitenlandse bestemmingen – “want ja, je moet er toch een beetje bij horen”, zei mijn partner met een glimlach. Tijdens dat gesprek dwaalden mijn gedachten echter af naar vroeger. Naar een tijd waarin de drang om drie keer per jaar op vakantie te gaan nog niet bestond. Een tijd waarin vrije zaterdagen niet automatisch betekenden dat het gezin in de auto sprong richting een bungalowpark, maar dat er gewoon gevoetbald werd..

 

Er zijn van die artikelen die je even laten slikken. Niet omdat ze zo goed geschreven zijn, maar omdat ze iets blootleggen waarvan je eigenlijk al wist dat het misging. Zo’n stukje in de krant dat je midden in de ochtendkoffie ineens recht in je voetbalhart raakt. Een artikel over het groeiende tekort aan vrijwilligers bij sportverenigingen.

Kevin Ensing is voorzitter van de voetbalvereniging Usquert. Een voetbalclub met een florerende zaalvoetbaltak en een veldafdeling die het zwaar heeft. Een voorzitter ook die baalt van het te weinig meedenken van de KNVB en wat in onderstaand interview uiteraard aan de orde komt.

Erik Meijer, oud-speler van PSV, Bayer Leverkusen en Liverpool, liet onlangs zijn licht schijnen op de hedendaagse voetbalcultuur, en zijn kritiek was scherp. Volgens hem worden jonge spelers tegenwoordig té veel beschermd. Data, overbezorgde ouders en een overvloed aan regeltjes bepalen wat ze wel en niet mogen doen, terwijl er tegelijkertijd constant wordt geklaagd over het aantal wedstrijden. Zijn woorden snijden diep: “Verwende rotjongens zijn het geworden. Dat is niet de schuld van de kinderen, maar van de ouders.” En eerlijk gezegd, daar zit een kern van waarheid in.

Marco Pesiwarissa leerde ik kennen tijdens onze gezamenlijke periode bij SV Marum. Marco trainde daar de A-jeugd en ik de B-jeugd. Toen al was het niet alleen een gedreven trainer maar ook een fijn mens die nu al weer voor het achtste seizoen bij Corenos als hoofdtrainer actief is. Een in alle opzichten zeer succesvolle samenwerking waarbij ik het gevoel heb dat er aan die samenwerking nog geen einde komt.

De rubriek Wedstrijd van de Week maakt zijn rentree op Puurvoetbalonline. Jarenlang was dit een vast onderdeel en telkens zorgden de vooruitblikken op de duels voor gespreksstof. Soms leverden ze instemming op, soms ook de nodige kritiek, maar één ding stond altijd vast: er werd over gesproken.

1	Bellingwolde	4	9
2	DWZ	4	8
3	Wedde	2	6
4	Groen Geel	4	6
5	FVV	3	4
6	Woltersum	4	4
7	Farmsum	1	3
8	Alteveer	3	3
9	Pekelder Boys	4	3
10	Usquert	2	1
11	Yde de Punt	3	1

Jarno van Ellen is zaterdag 11 oktober 20 jaar geworden. Dat is niet raar maar ik dacht dat hij ouder was. Dit omdat hij een aantal jaren geleden al een ‘enfant terribele’ werd genoemd. In mijn beleving kan dat niet als je 17 of 18 jaar bent, dan ben je geen ‘enfant terrible’ maar een speler waar je als trainer of club in moet willen investeren. Daarom wilde ik weten wie Jarno van Ellen echt was en vandaar onderstaand interview