Columns
Door een strandwandeling terug in de tijd naar het moment van nu
Tijdens een strandwandeling van Bergen aan Zee naar Egmond aan Zee dacht ik er gisteren opeens aan dat ik, op welke manier dan ook, al ruim zestig jaar op de Noord-Groninger voetbalvelden rondloop. Het begon als voetballer. Later kwam daar het trainen van jeugd- en damesteams bij. In 2008 werd dat vervangen door het werk als verslaggever langs de lijn, eerst voor de Ommelander Courant en later soms ook voor de Oostermoer.
Van Persie als trainer? Mentaliteit versus mentaliteitsprobleem
Of Robin van Persie een toptrainer wordt, is een vraag die alleen de tijd kan beantwoorden. Maar één ding staat als een paal boven water: Van Persie heeft een topsportmentaliteit. Gedrevenheid, discipline, toewijding – het zit allemaal in zijn DNA. Een mentaliteit die hij jarenlang heeft getoond op de velden van Arsenal, Manchester United en Oranje.
Keepen: een mooi, maar soms eenzaam vak
Door mijn vroegere werkzaamheden bij Sporthuis Sjoerd van der Baan ben ik iemand die qua sportkleding oog voor het detail heeft en dan speciaal waar het gaat over het tenue en de rol van de keeper.
De vlag omhoog, het respect omlaag – over normen, waarden en de rol van de assistent-scheidsrechter
Je leest weleens iets in een interview of op sociale media dat je recht in het hart raakt. Zo’n zin die je bevestigt in wat je al jaren voelt en ziet. In dit geval ging het over de rol van de assistenten langs de lijn. De passage luidde:“Je kan/mag onsportiviteit niet vergoelijken met niveau. Onsportiviteit heeft niets te maken met niveau. Het heeft te maken met waarden en normen. Als coach of club zou je daar tegen op moeten treden.” Ik las het, las het nog een keer, en dacht: precies dát. Dit is waar het om draait.
Achttiende seizoen langs de lijn: geen verwachtingen, wél genieten
Nog een paar weken, en dan rolt de bal weer op de velden van het amateurvoetbal. Na een zomer die voor de één te kort en voor de ander misschien te lang duurde, beginnen de vrijwilligers weer met het kalken van de lijnen, worden de ballen opgepompt en komen de eerste oefenduels op gang. En hoewel ik er nooit écht iets van verwacht, kijk ik toch weer uit naar het seizoen wat komen gaat.
Terug naar de zwarte voetbalschoenen en benaderbare profs
Gisteren stond ik in een filiaal van Scapino. Op zoek naar een rugtas voor mijn sportspullen – handig voor op de fiets naar de sportschool. Tussen de rijen sportschoenen, kleurrijke voetbalschoenen en moderne sportkleding, dacht ik opeens aan iets dat me plotseling vijftig jaar terug in de tijd wierp. Een tijd waarin voetbalschoenen gewoon zwart waren. Punt. Een tijd waarin de helden van FC Groningen geen onbereikbare supersterren waren, maar jongens die je gewoon tegenkwam in het lokale sportzaak om de hoek.
“Plezier voorop”? Dan moeten we ook durven kijken naar wat er misgaat in de onderbouw
De jeugd onder de 11 jaar mag niets weten over de sterkte van de tegenstander. Geen uitslagen, geen standen, geen idee tegen wie of wat ze eigenlijk spelen. Het klinkt nobel: “het plezier moet voorop staan.” Maar de praktijk laat steeds vaker iets anders zien. De onderbouw van veel amateurclubs brokkelt langzaam af. Steeds minder nieuwe jeugdleden, steeds meer afhakers, een toenemende bak ellende langs de lijn, en steeds minder goed kader om de boel draaiende te houden. De KNVB heeft een duidelijke koers ingezet met de gedachte: prestatiedruk hoort niet bij jonge kinderen. Op papier een mooi uitgangspunt. Maar intussen zijn de signalen vanaf de velden, zeker bij de kleinere dorpsclubs, niet mals. De vraag is dan ook: wie heeft hier eigenlijk écht plezier van?
Walking Footballers moeten de zomerstop overslaan
De zomer is voor veel mensen een tijd van ontspanning, vakantie en rust. Voor voetballers – of je nu op hoog niveau speelt of recreatief – betekent dat vaak ook een pauze van het spel. Maar geldt dat ook voor walking footballers? Naar mijn mening niet. Sterker nog, ik vind dat walking football juist géén zomerstop zou moeten kennen.
