De voetbalavonturen van Morris en Tim (deel 8)
Er zijn van die momenten waarop je als opa met een glimlach achteroverleunt en denkt: ja, dit is een goed idee. Het idee om de voetbalavonturen van mijn twee kleinzoons vast te leggen in een digitaal plakboek. Niet alleen de doelpunten, de passes of de uitslagen, maar vooral de momenten ertussenin. De blijdschap, dteleurstellingen, de grappen in de auto, de verbaasde blikken en de kleine zinnen die vaak meer zeggen dan de hele wedstrijd. Het zijn juist die herinneringen die het voetbal, zeker op jonge leeftijd, zo bijzonder maken. In het achtste hoofdstuk draait het om een beetje geluk, een verloren wedstrijd, een trainer die het roer wil omgooien én twee jongens die ieder op hun eigen manier stappen zetten.
Op maandagavond stond er een oefenduel gepland tegen een team uit de buurt. De trainer had drie nederlagen op rij gezien en vond het tijd om wat te veranderen. Een andere veldbezetting, een paar nieuwe afspraken, een frisse aanpak, en het werkte. De JO9 van Velserbroek speelde beter dan in de weken ervoor en zette het verbeterde spel om in een overwinning. Maar voor Morris werd het duel extra bijzonder: hij maakte zijn eerste twee goals voor de JO9. Voor een speler die recent was overgekomen van de JO9-2 voelde dat als een bevestiging: hij hoort erbij, hij doet ertoe, hij helpt zijn team. Het zijn van die momenten die je als kind nooit meer vergeet. En de blije stem van Morris na afloop aan de telefoon sprak boekdelen.
Tim: een rustige week op weg naar Eenrum
Voor Tim in Groningen was het een vrij rustige voetbalweek al werd er in Uithuizermeeden wél fanatiek getraind. De JO7 van De Heracliden had een week eerder door overvloedige regenval niet kunnen spelen. En zoals dat gaat met voetballers van zes jaar oud: als je een wedstrijd mist, dan bouwt de energie zich dubbel zo hard op. Dus werd er op het kunstgras stevig getraind. De jongens stuiterden over het veld, alsof ze allemaal een extra batterij hadden gekregen. De trainer hoefde weinig te zeggen; het enthousiasme was voldoende om de intensiteit hoog te houden. Alleen… of er zaterdag gespeeld kon worden in Eenrum, dat is nog maar de vraag. De voorspelde vorst maakte het veld mogelijk te hard, al biedt een aanvangstijd van 11.00 uur nog een sprankje hoop. Bij jonge teams betekent een doorgang van het toernooi meer dan alleen een wedstrijd: het gaat om de voorpret, de spanning, de tas klaarzetten, het praatje in de auto, het samen warmlopen. Het zijn ritueeltjes die bijna net zo leuk zijn als het voetbal zelf. Voor Tim is het dus wachten. En soms is dat voor een jonge voetballer minstens zo moeilijk als drie verdedigers omspelen.Morris: drie activiteiten en twee eerste goals
Waar het bij Tim een rustige midweek bleef, was het programma van Morris in Velserbroek juist goed gevuld. Drie voetbalmomenten in één week, en dan rekenen we het schooldamkampioenschap nog niet eens mee.Op maandagavond stond er een oefenduel gepland tegen een team uit de buurt. De trainer had drie nederlagen op rij gezien en vond het tijd om wat te veranderen. Een andere veldbezetting, een paar nieuwe afspraken, een frisse aanpak, en het werkte. De JO9 van Velserbroek speelde beter dan in de weken ervoor en zette het verbeterde spel om in een overwinning. Maar voor Morris werd het duel extra bijzonder: hij maakte zijn eerste twee goals voor de JO9. Voor een speler die recent was overgekomen van de JO9-2 voelde dat als een bevestiging: hij hoort erbij, hij doet ertoe, hij helpt zijn team. Het zijn van die momenten die je als kind nooit meer vergeet. En de blije stem van Morris na afloop aan de telefoon sprak boekdelen.
