Wouter Meijer(vvWinsum/Futsal Usquert) in het oranje voel ik mij een verkeersregelaar
Wouter Meijer is naast de doelman van vv Winsum 1 ook de keeper van Futsal Usquert 1. Iets wat hij prima kan combineren door de steun van zijn gezin. Daar en over keeperhandschoenen, blauw of oranje en Andries Noppert vertelt hij over in onderstaand interview.
“Voor mij gaat er niets boven het amateurvoetbal,” vertelt Wouter. “De gezelligheid, het sfeertje, de mensen die je elke week weer tegenkomt, maakt het bijzonder. Als het gesprek op het Nederlands elftal komt, heeft Wouter zijn mening klaar. “Bart Verbruggen is een uitstekende keeper, toch denk ik dat als Robin Roefs bij Sunderland zijn ontwikkeling doorzet, hij in de toekomst zomaar eens het stokje van Verbruggen zou kunnen overnemen. Roefs heeft net iets meer de bouw en de natuurlijke uitstraling die je op internationaal topniveau nodig hebt.” Over zijn eigen keepertenue moet Wouter lachen. “Blauw, zonder twijfel,” zegt hij resoluut. “Bij Winsum speel ik soms in een oranje tenue, maar dan voel ik me net een verkeersregelaar of een wandelende sinaasappel. Wouter is verder niet iemand die graag voor de tv hangt. “Ik kijk niet heel vaak televisie,” vertelt hij. “Maar als ik iets kijk, dan is het meestal een serie op Netflix. House of Cards vond ik bijvoorbeeld fantastisch. Op de vraag wie hij voor één dag zou willen zijn, is het antwoord duidelijk. “Max Verstappen, zonder twijfel. Het lijkt me geweldig om met een Formule 1-wagen met 300 kilometer per uur over het circuit te scheuren. En eerlijk gezegd, zijn leven buiten het racen is ook niet verkeerd. Reizen, luxe, succes, dat is niet verkeerd voor één dag.”
Zijn favoriete vakantiebestemming ligt wat zuidelijker. “Spanje of Italië, absoluut. Een paar weken genieten van de zon, de cultuur, het eten. De wat minder toeristische delen opzoeken, ’s middags even een siësta en ’s avonds lekker eten met een goed glas wijn Zijn telefoon gebruikt hij vooral praktisch. “Whatsapp en Facebook zijn de apps die ik het meest gebruik. Qua karakter herkent Wouter zichzelf in een bekende naam. “Ondanks dat hij een Fries is en het niet altijd makkelijk heeft gehad, denk ik dat ik qua karakter wel wat lijk op Andries Noppert. We zijn allebei nuchtere types die niet van overdreven gedrag houden. Ik zal nooit toneelstukjes opvoeren op het veld. Als ik een fout maak, ben ik de eerste die dat toegeeft.
Een belangrijk deel van zijn ontwikkeling als keeper schrijft hij toe aan zaalvoetbal. “Zonder het zaalvoetbal was ik niet de keeper die ik nu ben,” zegt hij stellig. “Het snelle spel, de korte afstandsreacties, het constante schakelen — dat helpt enorm met reflexen en één-tegen-één-situaties. En ik vind het heerlijk om op vrijdagavond lekker te spelen, zodat ik scherp ben voor de zaterdag.
Zijn favoriete filmreeks? Daar hoeft hij niet lang over na te denken. “The Fast and the Furious. Die films blijven leuk, hoe vaak je ze ook ziet.”
Over zijn keeperhandschoenen is Wouter praktisch ingesteld. “Ik ben geen keeperhandschoen-freak. Ze moeten goed zitten, een goede grip hebben, dan ben ik tevreden. Ik heb niets met die nieuwe ultradunne handschoenen die nu populair zijn. Voor mijn gevoel zijn dat net tuinhandschoenen. Geef mij maar iets stevigs waarmee ik echt controle heb.”
Als hij over zijn gezin praat, doet hij dat met trots. “Ik ben ontzettend dankbaar dat ik de tijd en ruimte krijg om mijn liefde voor voetbal te blijven volgen. Zonder de steun van mijn gezin zou het allemaal niet lukken.”
Trainen doet Wouter met plezier, maar hij blijft eerlijk. “Tijdens keeperstraining of een partijtje ga ik er vol in. Dat vind ik heerlijk. Maar ik geef eerlijk toe: ik ben een mooi weer voetballer. Op een koude dinsdagavond in december, met regen en wind op het sportpark van VV Winsum, denk ik soms: waar ben ik mee bezig? ”
Zijn ideale luie zondag is eenvoudig. “Even met het gezin langs familie of thuis wat aanrommelen, dat vind ik perfect.” Lezen doet hij vooral over voetbal. “Het laatste boek dat ik heb gelezen is Voetbal kijken met Van Basten. Muziek mag ook niet ontbreken in zijn leven. “Ik heb niet één favoriete band, maar de muziek uit de jaren tachtig en negentig blijft de beste. Dire Straits, R.E.M., dat soort artiesten.”
Over politiek is Wouter kritisch. “Ze moeten in Den Haag ophouden met dat eindeloze moddergooien. Het lijkt soms alsof ze meer bezig zijn met elkaar afbranden dan met het oplossen van echte problemen. Er wordt te veel gehandeld uit eigenbelang. Het land schiet daar niks mee op.” Zijn clubhart klopt voor FC Groningen, en daarover is hij optimistisch. “Ik denk echt dat ze de play-offs voor Europees voetbal kunnen halen. Ze winnen eindelijk ook weer uit, en dat met goed voetbal. Als ze dat volhouden zie ik ze zo richting de top vijf gaan. De potentie is er absoluut.”
Over zijn eigen toekomst is hij realistisch. “Over tien jaar sta ik waarschijnlijk niet meer op het veld. Ik ben niet van plan om nu al te stoppen, maar ik zie mezelf ook niet in een B-categorie vriendenteam spelen. Daar ben ik te fanatiek voor. Zolang we met Usquert zaal op een leuk niveau spelen en het team bij elkaar blijft, blijf ik dat doen. In de zaal is het makkelijker te combineren met werk en gezin, en het geeft me nog steeds veel plezier.”
Tot slot het vuurwerkdebat. “Ik heb zelf niks met vuurwerk en zal er ook nooit geld aan uitgeven. Maar ik ben niet van het verbieden. Zolang mensen hun verstand gebruiken en rekening houden met dieren en anderen, moet het gewoon kunnen. Carbidschieten en siervuurwerk horen bij oud en nieuw, dat is traditie, en dat moeten we zo houden.”
“Voor mij gaat er niets boven het amateurvoetbal,” vertelt Wouter. “De gezelligheid, het sfeertje, de mensen die je elke week weer tegenkomt, maakt het bijzonder. Als het gesprek op het Nederlands elftal komt, heeft Wouter zijn mening klaar. “Bart Verbruggen is een uitstekende keeper, toch denk ik dat als Robin Roefs bij Sunderland zijn ontwikkeling doorzet, hij in de toekomst zomaar eens het stokje van Verbruggen zou kunnen overnemen. Roefs heeft net iets meer de bouw en de natuurlijke uitstraling die je op internationaal topniveau nodig hebt.” Over zijn eigen keepertenue moet Wouter lachen. “Blauw, zonder twijfel,” zegt hij resoluut. “Bij Winsum speel ik soms in een oranje tenue, maar dan voel ik me net een verkeersregelaar of een wandelende sinaasappel. Wouter is verder niet iemand die graag voor de tv hangt. “Ik kijk niet heel vaak televisie,” vertelt hij. “Maar als ik iets kijk, dan is het meestal een serie op Netflix. House of Cards vond ik bijvoorbeeld fantastisch. Op de vraag wie hij voor één dag zou willen zijn, is het antwoord duidelijk. “Max Verstappen, zonder twijfel. Het lijkt me geweldig om met een Formule 1-wagen met 300 kilometer per uur over het circuit te scheuren. En eerlijk gezegd, zijn leven buiten het racen is ook niet verkeerd. Reizen, luxe, succes, dat is niet verkeerd voor één dag.”
Zijn favoriete vakantiebestemming ligt wat zuidelijker. “Spanje of Italië, absoluut. Een paar weken genieten van de zon, de cultuur, het eten. De wat minder toeristische delen opzoeken, ’s middags even een siësta en ’s avonds lekker eten met een goed glas wijn Zijn telefoon gebruikt hij vooral praktisch. “Whatsapp en Facebook zijn de apps die ik het meest gebruik. Qua karakter herkent Wouter zichzelf in een bekende naam. “Ondanks dat hij een Fries is en het niet altijd makkelijk heeft gehad, denk ik dat ik qua karakter wel wat lijk op Andries Noppert. We zijn allebei nuchtere types die niet van overdreven gedrag houden. Ik zal nooit toneelstukjes opvoeren op het veld. Als ik een fout maak, ben ik de eerste die dat toegeeft.
Een belangrijk deel van zijn ontwikkeling als keeper schrijft hij toe aan zaalvoetbal. “Zonder het zaalvoetbal was ik niet de keeper die ik nu ben,” zegt hij stellig. “Het snelle spel, de korte afstandsreacties, het constante schakelen — dat helpt enorm met reflexen en één-tegen-één-situaties. En ik vind het heerlijk om op vrijdagavond lekker te spelen, zodat ik scherp ben voor de zaterdag.
Zijn favoriete filmreeks? Daar hoeft hij niet lang over na te denken. “The Fast and the Furious. Die films blijven leuk, hoe vaak je ze ook ziet.”
Over zijn keeperhandschoenen is Wouter praktisch ingesteld. “Ik ben geen keeperhandschoen-freak. Ze moeten goed zitten, een goede grip hebben, dan ben ik tevreden. Ik heb niets met die nieuwe ultradunne handschoenen die nu populair zijn. Voor mijn gevoel zijn dat net tuinhandschoenen. Geef mij maar iets stevigs waarmee ik echt controle heb.”
Als hij over zijn gezin praat, doet hij dat met trots. “Ik ben ontzettend dankbaar dat ik de tijd en ruimte krijg om mijn liefde voor voetbal te blijven volgen. Zonder de steun van mijn gezin zou het allemaal niet lukken.”
Trainen doet Wouter met plezier, maar hij blijft eerlijk. “Tijdens keeperstraining of een partijtje ga ik er vol in. Dat vind ik heerlijk. Maar ik geef eerlijk toe: ik ben een mooi weer voetballer. Op een koude dinsdagavond in december, met regen en wind op het sportpark van VV Winsum, denk ik soms: waar ben ik mee bezig? ”
Zijn ideale luie zondag is eenvoudig. “Even met het gezin langs familie of thuis wat aanrommelen, dat vind ik perfect.” Lezen doet hij vooral over voetbal. “Het laatste boek dat ik heb gelezen is Voetbal kijken met Van Basten. Muziek mag ook niet ontbreken in zijn leven. “Ik heb niet één favoriete band, maar de muziek uit de jaren tachtig en negentig blijft de beste. Dire Straits, R.E.M., dat soort artiesten.”
Over politiek is Wouter kritisch. “Ze moeten in Den Haag ophouden met dat eindeloze moddergooien. Het lijkt soms alsof ze meer bezig zijn met elkaar afbranden dan met het oplossen van echte problemen. Er wordt te veel gehandeld uit eigenbelang. Het land schiet daar niks mee op.” Zijn clubhart klopt voor FC Groningen, en daarover is hij optimistisch. “Ik denk echt dat ze de play-offs voor Europees voetbal kunnen halen. Ze winnen eindelijk ook weer uit, en dat met goed voetbal. Als ze dat volhouden zie ik ze zo richting de top vijf gaan. De potentie is er absoluut.”
Over zijn eigen toekomst is hij realistisch. “Over tien jaar sta ik waarschijnlijk niet meer op het veld. Ik ben niet van plan om nu al te stoppen, maar ik zie mezelf ook niet in een B-categorie vriendenteam spelen. Daar ben ik te fanatiek voor. Zolang we met Usquert zaal op een leuk niveau spelen en het team bij elkaar blijft, blijf ik dat doen. In de zaal is het makkelijker te combineren met werk en gezin, en het geeft me nog steeds veel plezier.”
Tot slot het vuurwerkdebat. “Ik heb zelf niks met vuurwerk en zal er ook nooit geld aan uitgeven. Maar ik ben niet van het verbieden. Zolang mensen hun verstand gebruiken en rekening houden met dieren en anderen, moet het gewoon kunnen. Carbidschieten en siervuurwerk horen bij oud en nieuw, dat is traditie, en dat moeten we zo houden.”
