De voetbalavonturen van Morris en Tim , een trotse opa kijkt mee

Er zijn van die momenten waarop je als opa met een glimlach achteroverleunt en denkt: ja, dit is een goed idee. Het volgen van mijn twee voetballende kleinzoons, die ieder op hun eigen manier hun eerste stappen zetten in de wereld van het voetbal. En zo is het idee geboren voor dit digitale plakboek: De voetbalavonturen van Morris en Tim. Een digitaal dagboek waarin ik, als trotse opa, hun reis op en rond het voetbalveld wil vastleggen. De verhalen, de overwinningen, de teleurstellingen, en vooral de glimlachen. Want voetbal is meer dan een spelletje — het is een avontuur vol herinneringen.


   



De eerste fase van het seizoen 2025-2026 zit erop, en dat betekent tijd om even terug te kijken. Want hoewel de jongens allebei met dezelfde passie op het veld staan, is hun voetbalverhaal heel verschillend verlopen.

Morris: drie zeges en een flinke portie plezier

Morris speelt dit seizoen met zijn teamgenootjes van VSV Velserbroek JO9-2. In de eerste fase werden van de zes geplande duels er vijf gespeeld, één wedstrijd werd helaas afgelast door overvloedige regenval. Maar wat er wel gespeeld werd, stemt tot tevredenheid: drie zeges uit vijf duels! Dat betekent niet alleen veel plezier, maar ook dat het team op de goede weg is.

Je ziet aan alles dat Morris met plezier speelt. Zijn glimlach na een mooie actie, zijn enthousiasme bij een gewonnen duel, het is precies waar jeugdvoetbal om draait. En juist omdat ze het zo goed doen, verwacht ik dat ze in de volgende fase sterkere tegenstanders zullen treffen. Want winnen is leuk, maar beter worden doe je pas echt als je uitgedaagd wordt.

Tim: leren verliezen is óók leren voetballen

Voor Tim, die speelt bij De Heracliden JO8-1, zag de eerste fase er heel anders uit. Zijn team kwam terecht in een veel te zware klasse en verloor alle duels ruim. Soms met dubbele cijfers, al waren de laatste twee wedstrijden met ‘onder de tien tegengoals’ al een kleine stap vooruit. En toch,of misschien juist daarom, ben ik trots op hem. Want verliezen hoort bij sport, en zeker bij voetbal. Het leert je veerkracht, doorzettingsvermogen en teamspirit. En dat zag ik bij Tim en zijn teamgenootjes gebeuren. Waar de eerste nederlagen nog hard aankwamen, begonnen ze later steeds meer plezier te houden in wat wél goed ging: een mooie dribbel, een goede pass, een redding van de keeper. Kleine successen die de basis vormen voor groei. Hopelijk brengt de tweede fase van het seizoen wat meer balans in de tegenstanders, zodat Tim en zijn ploeg, dan ‘Hera jo7-1, een keer kunnen proeven van het gevoel dat hoort bij winnen. Dat gun ik hem,en zijn teamgenoten,van harte.

Herfstvakantie: trainen als een prof

Voor nu staat echter eerst de herfstvakantie voor de deur. Dat betekent even geen wedstrijden, maar wél voetbal. Want waar Morris met zijn pappa en mamma op ‘trainingskamp’ gaat in het oosten van het land, wacht voor Tim een bijzondere ervaring.

Op 22 oktober mag hij namelijk trainen als een prof, op de velden van De Heracliden, onder leiding van trainers van FC Groningen. Een prachtige kans voor deze jonge voetballers om te leren van echte profs. En wie weet, misschien steekt Tim er iets van op dat hem straks helpt in de volgende fase van het seizoen.

Op naar nieuwe avonturen

Na de vakantie begint voor beide jongens een nieuw hoofdstuk. Voor Morris zal dat ongetwijfeld betekenen dat hij met zijn team opnieuw de strijd aangaat tegen sterke tegenstanders. Voor Tim hoop ik dat er eindelijk een wedstrijd tussen zit die eindigt met een glimlach én drie punten. Maar wat er ook gebeurt, ze zullen blijven leren, groeien en genieten. Want uiteindelijk gaat het niet om de stand op de ranglijst, maar om de passie, het plezier en de herinneringen die ze onderweg maken. En als opa? Dan sta ik ,soms letterlijk maar vaker figuurlijk langs de lijn, met een trotse glimlach op mijn gezicht. Want dit zijn de momenten die je moet koesteren. Voetbal is meer dan een spel, het is een avontuur dat we samen beleven.