Het mooie van een eigen website beheren, zoals Puurvoetbalonline, is dat je zelf kunt bepalen waar je over schrijft. Soms komen de onderwerpen vanzelf, uit het hart, zonder dat je er lang over na hoeft te denken. Zo ontstond gisteren plots het idee om de voetbalavonturen van mijn twee kleinzoons, de 8-jarige
Morris en de 5-jarige
Tim, te gaan volgen en er hier over te schrijven. Geen verslag als verslaggever, maar als opa, vol trots, met een glimlach, en soms ook met een terugblik naar vroeger..
Morris – De serieuze spits
Morris speelt bij
VSV Velserbroek, in de
JO9-2. Wie hem kent, weet dat hij al echt een kleine voetballer is. Niet zomaar een jongetje dat achter de bal aan rent, maar eentje die nadenkt, kijkt, en probeert te scoren uit een mooie pass van een teamgenoot. Opa staat niet elk weekend langs de lijn bij Morris, want de afstand maakt het soms lastig. Maar dat betekent niet dat ik hem minder volg. Via de berichten van mijn dochter, korte filmpjes of de enthousiaste verhalen na afloop voel ik me er toch bij betrokken. En eerlijk is eerlijk: elke keer dat ik een foto van hem zie in het rood shirt met zwarte broek van VVSV ,ook de kleuren van Eenrum waar ik het voetballen leerde, voel ik een golf van trots. Het doet me denken aan de tijd dat ik voetbalde. De geur van nat gras op zaterdagochtend, een vader langs de lijn die zwijgend toekeek, dat is mijn mooiste herinnering aan die tijd. Mijn trouwste fan, zwijgend langs de lijn.
Tim – De kleine dribbelkoning
Dan is er ook
Tim, vijf jaar jong en een brok energie. Hij speelt bij
De Heracliden, voorlopig in de
JO8, maar na de herfstvakantie sluit hij aan bij de
JO7. Bij Tim draait voetbal vooral om plezier, enthousiasme en eindeloze beweging. Hij is zo’n speler die het hele veld over rent, soms zonder te weten waar de bal precies is, maar altijd met een glimlach. Zijn kleine beentjes lijken soms te snel voor zijn eigen voeten, maar dat maakt het juist zo mooi om te zien. Er zit al gevoel in zijn spel, een dribbel hier, een poging tot schieten daar ,en bovenal: een pure liefde voor de bal. Niet elke zaterdag kan opa erbij zijn. Soms zijn er andere verplichtingen of activiteiten die voorrang krijgen. Maar ook als ik er niet ben, weet ik dat ik in gedachten langs de lijn sta. Want die ochtenden, met het geroezemoes van ouders, het geschreeuw van trainers en het gelach van kinderen, zijn de mooiste momenten van het weekend.
Voetbal als familie-erfenis
Voor mij is het volgen van Morris en Tim meer dan het bijhouden van hun sportieve prestaties. Het is een manier om herinneringen te maken, ook op afstand. Ze zullen ouder worden, van de mini’s doorgroeien naar grotere teams, misschien ooit stoppen, of misschien blijven voetballen zolang ze kunnen. Wat er ook gebeurt, dit wordt hun verhaal. Door hun avonturen hier op Puurvoetbalonline vast te leggen, wil ik iets tastbaars achterlaten. Een digitaal plakboek vol momenten die ze later kunnen teruglezen. Misschien lachen ze erom, misschien worden ze even stil. Maar ik hoop dat ze dan voelen dat hun opa altijd met trots naar ze keek, of dat nu vanaf de zijlijn was of via een scherm.
Het echte Puur Voetbal
Want dit ,de kleine momenten van plezier, inzet en verwondering,
is puur voetbal. Niet de miljoenen in het profvoetbal, niet de VAR-discussies of transfergeruchten, maar dat kleine veldje waar kinderen leren samenwerken, verliezen en winnen. Waar een knuffel na een gemiste kans nog meer waard is dan drie punten. Dus ja, het plan is geboren: de avonturen van Morris en Tim zullen hun weg vinden naar Puurvoetbalonline. Over hun wedstrijden, hun groei, hun dromen. En ergens, tussen al die zaterdagochtenden en natte voetbalsokken, zal ook een beetje van opa’s hart meespelen ,want soms is langs de lijn staan niet nodig om toch heel dichtbij te zijn.
