Michel Dijkstra, voor altijd een Zoutkamper
Michel Dijkstra ken ik al een aantal jaren, eerst als speler bij Zeester en de zoon van Rommie Dijkstra, een van de iconen waar de voetbalvereniging in Zoutkamp veel te vroeg afscheid van heeft moeten nemen. Michel was ook de eerste voorzitter nadat de fusieclub VVSV’09 klapte en men in Zoutkamp weer als Zeester verder ging. Michel woont vanaf 2019 in Londen maar toch blijft hij op afstand Zeester volgen en wat voor mij een reden was om hem uit te nodigen voor onderstaand interview. Een openhartig interview over Jedie-Lina , voetbal, Londen, Zoutkamp, Zeester en nog veel meer.
,,Voetbal blijft voor mij iets bijzonders. Ondanks de enorme invloed van geld in het betaald voetbal, kijk ik nog steeds graag. Meestal niet live, hoor, maar een dag later, met zoveel mogelijk samenvattingen. Het blijft gewoon mooi om te zien, ook al is het spel inmiddels een stuk zakelijker geworden. Als ik dan nadenk over de toekomst van het Nederlands elftal, dan denk ik: ach, laten we eens gek doen. Ron Jans zou best een goede bondscoach kunnen zijn. Hij zegt dat hij het niet wil, maar als Koeman in het profiel past, dan past"" Jans er zeker ook wel in.
Een favoriete club in Londen heb ik niet echt, al ben ik wel bij een paar geweest. Chelsea heb ik een aantal keer bezocht, Arsenal ook, en met vrienden kijk ik regelmatig Tottenham. Als ik er dan eentje moet kiezen, dan is het op dit moment Arsenal. Die club spreekt me op de een of andere manier het meest aan. De sfeer, het stadion, de manier van voetballen, dat voelt goed.
Televisie kijk ik eigenlijk weinig. Als ik de tv aanzet, is het meestal voor voetbal of samenvattingen. Soms zet mijn vrouw een serie op Netflix aan, dan kijk ik mee. Als ik zelf iets kies, dan zijn het programma’s als The Repair Shop, Antiques Roadshow of een herhaling van Tussen Kunst en Kitsch. Ik vind het mooi om te zien hoe mensen waardevolle of bijzondere dingen koesteren, dat raakt me altijd wel.
Als ik een dag iemand anders zou kunnen zijn? Poeh, daar heb ik eerlijk gezegd nog nooit over nagedacht. Waarom zou ik dat willen? Maar toen ik er wat langer bij stilstond, dacht ik ineens aan mijn ouders. Als ik voor één dag mijn vader of moeder kon zijn, dan zouden zij hun kleindochter en achterkleindochter kunnen ontmoeten. Dat lijkt me ontzettend bijzonder, al was het maar voor één dag. En ja, ik ben inmiddels opa van een kleindochter, Jedie-Lina, en daar ben ik trots op. Op mijn telefoon gebruik ik het meest eBay, een app om live voetbal te kijken en natuurlijk WhatsApp, want zonder dat kan niemand meer tegenwoordig.
Als voetballer heb ik veel mooie momenten gehad. Er zijn genoeg doelpunten geweest die ik niet snel vergeet, maar het kampioenschap met het derde elftal van Zeester in 2017 springt er toch echt uit. Dat was een perfecte dag, met alles erop en eraan. Een mooi stelletje ongeregeld bij elkaar, maar wat hebben we gelachen en genoten. Dat blijft me altijd bij.
Zoutkamp, ja… dat is en blijft het mooiste dorp van Groningen. Dat zit in mijn bloed. Ik woon er al jaren niet meer en dat zal ook nog wel even zo blijven, maar ik ben en blijf een echte Zoutkamper. Ik ben er laatst nog geweest en kan niet wachten tot de volgende keer. En natuurlijk volg ik Zeester nog steeds! Op Facebook, Instagram, overal waar ze actief zijn. Veel vrienden houden me ook op de hoogte. Afgelopen juli was Zeester 1 nog in Londen, voor een wedstrijd en, laten we eerlijk zijn, een stevige training, of beter gezegd: feesten. Ik heb ze even ontmoet bij het stadion van Arsenal. Dat was geweldig om te zien, al die bekende gezichten weer. Wat ontbijt betreft, kies ik toch echt voor een broodje kaas. Maar eerlijk is eerlijk, een full English breakfast op zijn tijd sla ik ook niet af. En als het gaat om films, dan heb ik er twee die ik eindeloos kan blijven kijken: First Blood en The Green Mile. First Blood heb ik vroeger zeker vijfentwintig keer gezien, bijna verplicht met mijn vader. Dat is pure nostalgie. The Green Mile is er eentje die me elke keer weer raakt, hoe vaak ik hem ook zie.
Mij wakker maken is niet zo makkelijk, want ik slaap niet veel en de uren die ik wél slaap, laat me dan maar liggen. Op een luie zondag slaap ik dus niet uit. Ik begin met een bak koffie en een broodje kaas, lees wat nieuws en kijk samenvattingen. Als ik het niet vergeet, zet ik om acht uur ’s ochtends Match of the Day aan. Later op de dag gaan we vaak een markt opzoeken, ergens lunchen of eten, en omdat we alles lopend doen in Londen, maken we flink wat kilometers, meestal wel een uur of vijf buiten en zo’n tien tot vijftien kilometer in de benen.
Rijden doe ik hier natuurlijk links, want anders wordt het een chaos, maar als ik mocht kiezen, dan toch liever rechts. Dat zit er nou eenmaal in. Muziek is ook een groot deel van mijn leven. Iedereen die mij kent, weet dat ik een enorme fan ben van Meat Loaf. Ik heb concerten bezocht, heb hem vaak nagedaan, zijn video’s, cd’s en lp’s grijsgedraaid. Zijn dood heeft me echt geraakt. Onlangs ben ik nog naar zijn musical geweest, en ook de musical van Tina Turner was geweldig. Ede Staal draai ik ook nog wel eens, maar dat doe ik liever als mijn vrouw niet thuis is, dat Groningse gevoel blijft toch speciaal.
Politiek volg ik tegenwoordig meer dan vroeger, al is het vooral omdat ik er vaak om moet lachen. Eerlijk gezegd vind ik dat politici zich met minder dingen moeten bezighouden, en vooral minder met zichzelf. Dat zou al een hele verbetering zijn. Wat betreft de Engelse koninklijke familie, ik kom natuurlijk zelf uit een koninkrijk en woon nu weer in een. Voor mij is dat dus vrij normaal. Bij grote evenementen vind ik het mooi om te zien, dan geniet ik ervan. Natuurlijk heb ik wel mijn mening over de kosten en de familieruzies, maar dat is voor een ander gesprek.
Over vuurwerk ben ik duidelijk: verbieden voor consumenten, maar niet helemaal afschaffen. In elk dorp een georganiseerde show met oud en nieuw, dat zou perfect zijn. Sinds ik in Londen woon, ben ik gewend dat er alleen professionele shows zijn, en dat scheelt enorm veel rommel en ongelukken. Vroeger vond ik vuurwerk geweldig, maar na mijn periode bij de brandweer kijk ik daar anders tegenaan. Een georganiseerde aanpak, zoals in Engeland of Spanje, lijkt me voor Nederland een mooie stap.
In 2026 kijk ik er vooral naar uit om vaker naar Zoutkamp te gaan. Nu ik opa ben geworden, wil ik mijn kleindochter zoveel mogelijk zien, in het echt, niet alleen via beeldschermpjes. Dat is waar het uiteindelijk allemaal om draait. Familie, voetbal, en de plekken die je gevormd hebben. Dat blijft, wat er ook verandert.''
,,Voetbal blijft voor mij iets bijzonders. Ondanks de enorme invloed van geld in het betaald voetbal, kijk ik nog steeds graag. Meestal niet live, hoor, maar een dag later, met zoveel mogelijk samenvattingen. Het blijft gewoon mooi om te zien, ook al is het spel inmiddels een stuk zakelijker geworden. Als ik dan nadenk over de toekomst van het Nederlands elftal, dan denk ik: ach, laten we eens gek doen. Ron Jans zou best een goede bondscoach kunnen zijn. Hij zegt dat hij het niet wil, maar als Koeman in het profiel past, dan past"" Jans er zeker ook wel in.
Een favoriete club in Londen heb ik niet echt, al ben ik wel bij een paar geweest. Chelsea heb ik een aantal keer bezocht, Arsenal ook, en met vrienden kijk ik regelmatig Tottenham. Als ik er dan eentje moet kiezen, dan is het op dit moment Arsenal. Die club spreekt me op de een of andere manier het meest aan. De sfeer, het stadion, de manier van voetballen, dat voelt goed.
Televisie kijk ik eigenlijk weinig. Als ik de tv aanzet, is het meestal voor voetbal of samenvattingen. Soms zet mijn vrouw een serie op Netflix aan, dan kijk ik mee. Als ik zelf iets kies, dan zijn het programma’s als The Repair Shop, Antiques Roadshow of een herhaling van Tussen Kunst en Kitsch. Ik vind het mooi om te zien hoe mensen waardevolle of bijzondere dingen koesteren, dat raakt me altijd wel.
Als ik een dag iemand anders zou kunnen zijn? Poeh, daar heb ik eerlijk gezegd nog nooit over nagedacht. Waarom zou ik dat willen? Maar toen ik er wat langer bij stilstond, dacht ik ineens aan mijn ouders. Als ik voor één dag mijn vader of moeder kon zijn, dan zouden zij hun kleindochter en achterkleindochter kunnen ontmoeten. Dat lijkt me ontzettend bijzonder, al was het maar voor één dag. En ja, ik ben inmiddels opa van een kleindochter, Jedie-Lina, en daar ben ik trots op. Op mijn telefoon gebruik ik het meest eBay, een app om live voetbal te kijken en natuurlijk WhatsApp, want zonder dat kan niemand meer tegenwoordig.
Als voetballer heb ik veel mooie momenten gehad. Er zijn genoeg doelpunten geweest die ik niet snel vergeet, maar het kampioenschap met het derde elftal van Zeester in 2017 springt er toch echt uit. Dat was een perfecte dag, met alles erop en eraan. Een mooi stelletje ongeregeld bij elkaar, maar wat hebben we gelachen en genoten. Dat blijft me altijd bij.
Zoutkamp, ja… dat is en blijft het mooiste dorp van Groningen. Dat zit in mijn bloed. Ik woon er al jaren niet meer en dat zal ook nog wel even zo blijven, maar ik ben en blijf een echte Zoutkamper. Ik ben er laatst nog geweest en kan niet wachten tot de volgende keer. En natuurlijk volg ik Zeester nog steeds! Op Facebook, Instagram, overal waar ze actief zijn. Veel vrienden houden me ook op de hoogte. Afgelopen juli was Zeester 1 nog in Londen, voor een wedstrijd en, laten we eerlijk zijn, een stevige training, of beter gezegd: feesten. Ik heb ze even ontmoet bij het stadion van Arsenal. Dat was geweldig om te zien, al die bekende gezichten weer. Wat ontbijt betreft, kies ik toch echt voor een broodje kaas. Maar eerlijk is eerlijk, een full English breakfast op zijn tijd sla ik ook niet af. En als het gaat om films, dan heb ik er twee die ik eindeloos kan blijven kijken: First Blood en The Green Mile. First Blood heb ik vroeger zeker vijfentwintig keer gezien, bijna verplicht met mijn vader. Dat is pure nostalgie. The Green Mile is er eentje die me elke keer weer raakt, hoe vaak ik hem ook zie.
Mij wakker maken is niet zo makkelijk, want ik slaap niet veel en de uren die ik wél slaap, laat me dan maar liggen. Op een luie zondag slaap ik dus niet uit. Ik begin met een bak koffie en een broodje kaas, lees wat nieuws en kijk samenvattingen. Als ik het niet vergeet, zet ik om acht uur ’s ochtends Match of the Day aan. Later op de dag gaan we vaak een markt opzoeken, ergens lunchen of eten, en omdat we alles lopend doen in Londen, maken we flink wat kilometers, meestal wel een uur of vijf buiten en zo’n tien tot vijftien kilometer in de benen.
Rijden doe ik hier natuurlijk links, want anders wordt het een chaos, maar als ik mocht kiezen, dan toch liever rechts. Dat zit er nou eenmaal in. Muziek is ook een groot deel van mijn leven. Iedereen die mij kent, weet dat ik een enorme fan ben van Meat Loaf. Ik heb concerten bezocht, heb hem vaak nagedaan, zijn video’s, cd’s en lp’s grijsgedraaid. Zijn dood heeft me echt geraakt. Onlangs ben ik nog naar zijn musical geweest, en ook de musical van Tina Turner was geweldig. Ede Staal draai ik ook nog wel eens, maar dat doe ik liever als mijn vrouw niet thuis is, dat Groningse gevoel blijft toch speciaal.
Politiek volg ik tegenwoordig meer dan vroeger, al is het vooral omdat ik er vaak om moet lachen. Eerlijk gezegd vind ik dat politici zich met minder dingen moeten bezighouden, en vooral minder met zichzelf. Dat zou al een hele verbetering zijn. Wat betreft de Engelse koninklijke familie, ik kom natuurlijk zelf uit een koninkrijk en woon nu weer in een. Voor mij is dat dus vrij normaal. Bij grote evenementen vind ik het mooi om te zien, dan geniet ik ervan. Natuurlijk heb ik wel mijn mening over de kosten en de familieruzies, maar dat is voor een ander gesprek.
Over vuurwerk ben ik duidelijk: verbieden voor consumenten, maar niet helemaal afschaffen. In elk dorp een georganiseerde show met oud en nieuw, dat zou perfect zijn. Sinds ik in Londen woon, ben ik gewend dat er alleen professionele shows zijn, en dat scheelt enorm veel rommel en ongelukken. Vroeger vond ik vuurwerk geweldig, maar na mijn periode bij de brandweer kijk ik daar anders tegenaan. Een georganiseerde aanpak, zoals in Engeland of Spanje, lijkt me voor Nederland een mooie stap.
In 2026 kijk ik er vooral naar uit om vaker naar Zoutkamp te gaan. Nu ik opa ben geworden, wil ik mijn kleindochter zoveel mogelijk zien, in het echt, niet alleen via beeldschermpjes. Dat is waar het uiteindelijk allemaal om draait. Familie, voetbal, en de plekken die je gevormd hebben. Dat blijft, wat er ook verandert.''
