Sinds ik
www.puurvoetbalonline.nl, alweer een tweetal maanden geleden ,weer wat serieuzer heb opgestart, is er iets moois gebeurd. De website leeft weer. De berichten worden gelezen, er wordt gereageerd, er wordt over gesproken, mensen sturen mailtjes of appjes met tips, suggesties of gewoon een mening over wat er in het amateurvoetbal gebeurt. En dat is precies wat ik bij de van mijn eigen voetbalplatform wilde bereiken: een platform waar het amateurvoetbal leeft, besproken wordt, en waar de liefde voor het spelletje nog voelbaar is..
Zo kreeg ik deze week een telefoontje van iemand die ik zonder twijfel een voetbaldier mag noemen. Zo’n man die de geur van een nat grasveld bijna liever ruikt dan die van verse koffie. Natuurlijk begon het gesprek met een vriendelijke vraag over hoe het met mij ging, maar al snel zaten we in het onderwerp dat ons allebei het meest bezighoudt: het amateurvoetbal, en dan in het bijzonder de clubs binnen het verspreidingsgebied van de
Ommelander Courant. Wat volgde was een gesprek vol passie, maar ook met zorgen. Want als we eerlijk zijn, en dat mag best in een column als deze, dan moeten we constateren dat het voetbal in ons gebied er de laatste jaren niet beter op is geworden.
Clubs spelen te laag
Het viel ons beiden op dat er clubs zijn , als je kijkt naar de omvang van hun dorp of ledenbestand, die op een te laag niveau spelen. Waar er in andere delen van het land dorpen met meer dan 1000 inwoners trots uitkomen in minimaal de derde klasse, is dat in onze regio anders met Loppersum en Corenos als positieve uitzondering. Dat kan te maken hebben met vergrijzing, met uitstroom van jeugd, of met een afnemende ambitie . De trots van vroeger, dat gevoel van:
“wij zijn lastig te kloppen, zeker thuis”, lijkt op sommige plekken te zijn verdwenen. Niet overal natuurlijk, want er zijn gelukkig nog genoeg clubs waar het vuur brandt, maar het gemiddelde niveau is gezakt.
De jeugd, de basis van alles
Een groot pijnpunt zit in de jeugdafdelingen. Waar we tien, vijftien jaar geleden nog complete jeugdcompetities konden vullen met teams uit één dorp, moeten clubs nu steeds vaker samenwerken om überhaupt elftallen op de been te brengen. Dat is op zich geen schande, samenwerking is soms noodzakelijk, maar het laat wel zien dat de rek eruit is. Wat daarbij ook zorgen baart, is dat er steeds minder goed opgeleid kader is. Trainers die hun papiertje halen, jeugdleiders die weten hoe ze jonge spelers moeten motiveren en ontwikkelen, dat zijn er te weinig. Te vaak wordt er gegrepen naar “wie er nog even tijd heeft” in plaats van “wie het beste bij de jeugd past”. En dat is funest, want de jeugd is de toekomst van de club. Een sterke jeugdafdeling vraagt om meer dan alleen een paar teams die trainen en wedstrijden spelen. Het vraagt om visie, begeleiding en betrokkenheid.
Vrijblijvendheid in de lagere klasses
In de lagere klasses is het tegenwoordig soms té vrijblijvend geworden. Waar vroeger de trots van een dorp op het spel stond, lijken sommige spelers nu vooral bezig met andere dingen. Natuurlijk, tijden veranderen , er is meer te doen, jongeren hebben andere prioriteiten, het leven draait niet alleen om voetbal , maar als je op zaterdag of zondag op het veld staat, mag/moet de beleving er vanaf spatten. De wil om te winnen, niet alleen voor jezelf, maar voor je ploeggenoten, voor het dorp, voor de clubkleuren.
De overstap van zondag naar zaterdag
De laatste jaren hebben meerdere clubs op het Hogeland de overstap gemaakt van de zondag naar de zaterdag. Vaak met de hoop op een frisse start, meer spelers, meer publiek en een nieuwe dynamiek. Maar eerlijk is eerlijk: sportief gezien heeft dat nog niet overal het gewenste resultaat opgeleverd. Het niveauverschil tussen zaterdag en zondag, de veranderde competitie-indeling, het wennen aan andere tegenstanders, het vraagt tijd. Ook mogelijke fusies, zoals die in de voormalige gemeente De Marne, kwamen ter sprake in het telefoongesprek. We waren het er snel over eens: een fusie is alleen kansrijk als er een goed plan ligt, en vooral als er een nieuw, centraal complex komt waar iedereen zich thuis kan voelen. Een fusie zonder toekomstvisie is gedoemd om te mislukken. Want je kunt twee, of drie clubs op papier samenvoegen, maar als de cultuur, de identiteit en de trots niet samengaan, blijft het wringen. Voetbal is emotie, en emotie laat zich niet zomaar verplaatsen naar een ander veld.
Betrek de echte voetballiefhebbers
Toen we ophingen, bleef er één gedachte hangen. Wat zou het goed zijn als clubs in ons gebied de mensen die écht om het amateurvoetbal geven, wat vaker zouden betrekken bij hun toekomstplannen. Niet alleen de bestuurders of commissies, maar ook de oud-spelers, de vrijwilligers, supporters en andere betrokkenen die al tientallen jaren langs de lijn staan. Zij weten vaak wat er leeft, zij voelen aan wat er nodig is, en zij kunnen met hun ervaring en liefde voor het spel misschien juist wel helpen om de juiste keuzes te maken.
