Woensdag 20 december 2017 stond in het teken van de laatste training van de Oldstars. Een training waarop wat coryfeeën ontbraken.

Richting de laatste week van een bijna achter ons liggend jaar kwam bij mij de laatste dagen een paar keer de vraag of ik ook dit jaar weer een terugblik moest doen. Een vraag die ik uiteraard op verschillende manieren had kunnen beantwoorden.

Sinds een paar jaar kom ik voor Puurvoetbalonline aan het einde van weer een jaar tot een ‘sportman, sportvrouw en sportclub van het jaar’. Een ‘verkiezing’ die puur en alleen op mijn gevoel is gebaseerd. Een gevoel van om een man, vrouw en club eens extra in het zonnetje te zetten. Een verkiezing waar niets mee te winnen valt behalve de ‘eeuwige’ roem van een website die hoopt nog een aantal jaren deze ‘verkiezing’ te mogen voortzetten.

Als je langs de lijn staat en de KNVB van een afstandje hebt gevolgd, vind je misschien dat de bond dit jaar een slechte wedstrijd heeft gespeeld. Per slot van rekening ontstond er een hoop gedoe rond de voetbalpiramide, rommelde het binnen de top van het betaald voetbal en wist het Nederlands elftal zich niet te plaatsen voor het WK in Rusland.
Toch kan ik geen andere conclusie trekken, dan dat 2017 een goed jaar was voor het amateurvoetbal. Met aan het begin van het seizoen één van de grootste wijzigingen sinds de jaren ’70: de nieuwe wedstrijdvormen voor pupillen. Het spel gaat daardoor sneller, ieder spelertje komt (veel) meer aan de bal en op het moment dat het even niet loopt, lossen de voetballertjes het zoveel mogelijk onderling op. Na de aanvankelijke storm van kritiek, beginnen zelfs de meest verstokte tegenstanders plezier te krijgen in de veranderingen.

Stil worden
Stil kan ik ook nog steeds worden van de OranjeLeeuwinnen. Met hun prestatie hebben zij het vrouwenvoetbal permanent op de kaart gezet en de voetbalsport laten vonken en knetteren van ambitie. Dat merken we aan de stijf uitverkochte stadions en de stormloop van meiden op voetbalverenigingen in het land. Bepalende factor voor deze populariteit is de wijze waarop ze hun fans benaderen: open, relaxt en toegankelijk. Nog steeds zie ik het beeld van het meisje voor mij, dat een ‘Eat & Greet’ had gewonnen met Vivianne Miedema, haar voetbalheldin. Goud waard!

Prominenter plekje
Het jaar 2017 kan wat mij betreft een nog prominenter plekje in de prijzenkast krijgen, als ik bij elkaar optel hoeveel clubs we dit jaar hebben mogen helpen om kleine en grote uitdagingen aan te gaan. Van wervingscampagnes voor nieuwe vrijwilligers, tot weten waar je met de vereniging naar toe wilt. Van spelregelavonden, tot initiatieven voor eenzame ouderen. De KNVB slaagt er steeds beter in om daar te zijn waar het voetbal ondersteuning verdient.
Rust in de tent
Maar misschien nog wel de belangrijkste verdienste van dit jaar is dat we rust in de tent hebben gekregen en grote stappen wisten te zetten in de verwezenlijking van onze ambitie: Groeien naar een moderne bond voor iedereen die van voetbal houdt. Ongeacht wie je bent, wat je doet of waar je vandaan komt. Voetbal is wat ons verbindt. Geniet van de feestdagen en een mooi Nieuwjaar!
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Al het bovenstaande is geschreven door Jan Dirk van der Zee, de directeur afdeling amateurvoetbal van de KNVB. Een mooie column zo aan het eind van een kalenderjaar want binnen de bond is er rust in de tent. ‘We’ gaan niet naar Rusland waar we naar mijn idee blij om mogen zijn, we doen Europees niet meer mee met onze clubteams, de app voetbal.nl wordt zo heb ik zelf ondervonden bijna evenveel gedownload dan er op een onbewoond eiland patat gegeten wordt. En verder zorgt  ‘Rinus ‘  er voor dat iedereen opeens een jeugdteam kan trainen maar niet heus. Maar toch is er rust in de tent volgens de directeur. Een directeur die echter uit zijn nek lult zo weet ik na gisteren helemaal zeker. Gisteren plaatste ik een artikel waarin iemand felle kritiek had op hoe het er in het jeugdvoetbal, en dan als voorbeeld bij de teams O-9, aan toe ging. De persoon noemde het een drama dat er in deze categorie niet met standen werd gewerkt en dat de uitslagen niet werden bijgehouden. Logisch want ook zijn team won steeds met dubbele cijfers en was men als begeleider maar creatief om er nog wat van te maken. Maar al snel kwam er een app of ik het artikel wilde verwijderen omdat men binnen zijn club niet blij was met de kritiek op de 'bende van Jan Dirk'. Ik heb dat gedaan omdat ik de persoon in kwestie als persoon hoog heb zitten maar zijn club waar hij actief voor  is schaar ik onder de categorie meelopers. Meelopers met een bond die een directeur heeft die van alles roept maar vervolgens niets doet. Een directeur die op Twitter personen uitnodigt maar vervolgens niets doet omdat hij waarschijnlijk vergeten was dat hij het vrouwenteam moest huldigen en nog  een zweverige column moest schrijven. Een column die zijn trouwe medewerkers en de KNVB-meelopers binnen sommige verenigingen vast en zeker weer heel leuk gaan vinden maar waarvan velen denken, kom  ook op het Hogeland een keer met je poten in de klei staan. Want dan hoor je dat er echt geen rust in de tent is.

Om iets op te zoeken moest ik even terug in de geschiedenis van Puurvoetbalonline. Bij dat zoeken kwam ik onderstaand artikel uit maart 2015  tegen. Een artikel uit de beginperiode van de  Oldstars van SV Bedum en waar ik mij toen nog niets bij kon voorstellen dat ik daar  ruim twee jaar later  iedere woensdagochtend met heel veel plezier vanuit Ezinge voor  naar Bedum rij.   

Dat is omdat zo’n schorsing voor een profspeler een veel grotere impact heeft. Denk aan gederfde inkomsten (geen overwinningspremie), hogere boete, en in dit geval een reële kans dat hij eerste keeper af is.

Vroeger was niet alles beter maar veel dingen waren wel leuker en daar was de ‘Bar en Boos Cup’ een ding van

Doordat de bewoners van de PW7 wel een beetje fan van de persoon Gertjan Verbeek zijn stuurde onze TV dinsdagavond beelden van het duel NAC-Twente de huiskamer in. Want sinds Verbeek weer terug is in de eredivisie, en druk is om de puinhoop van Jantje ‘Pierrot’ van Halst op te ruimen, volgen wij de club uit Enschede wat meer zonder dat we warme gevoelens voor de ploeg uit Tukkerland hebben.

Ieder weekend gebeurt er rond een wedstrijd in het amateurvoetbal wel iets wat het schrijven van een artikel waard is. Iets waar je soms met bewondering, respect maar ook vaak met verbazing of afgrijzen naar kijkt of luistert. 

De opmerking: ‘Als je ziet wat er dit weekend op gewoon gras is gevoetbald snap ik niets van het vele roepen om kunstgras.” zorgde uiteraard weer voor de nodige commentaren. Commentaren van voor en tegenstanders van kunstgras die elkaar geen strobreed toegaven.